|
Warming up Op routine spelen ontstaat als je lang meedraait, b.v. als muzikant. Toch moet je er altijd voor zorgen dat het er niet van af straalt. Als je al heel lang je kunstje doet, uiteraard steeds vernieuwend, dan bouw je zoveel routine op dat het vaak lijkt of alles vanzelf gaat.
Toch staat voor mij de dag voorafgaand aan het concert altijd in het teken van een lange warming up. Hoe onbelangrijk het optreden ook lijkt, ik ben er altijd al uren van te voren mee bezig, gewoon omdat ik dat nodig heb. Blues Cruise DMP organiseert zaterdag een Blues Cruise. Canal Hopper vaart mee op de golven van het Koninck Blues Festival. Laat even per mail weten waar je wilt aanmonsteren. Dan kunnen we een beetje inschatten hoeveel watercabrio's we in moeten zetten. Maar om met Drs P te schrijven, reageer snel want stap niet in deze volle boot. De planning is met twee boten te gaan varen, officieel zijn dat 16 man. Bij grote belangstelling worden de andere twee bootjes ook ingezet maar dan moeten we nog twee schippers en twee crowd managers zien te vinden. Omdat we Danny Bryant's Red Eye Bluesband niet willen missen, vertrekken we a.s. zaterdag om 14.30 uur vanaf het Stationsplein. Billy Bluesman Nederpophelden Sportschool Al meer dan 25 jaar ben ik regelmatig in de sportschool te vinden om m’n
lijf een beetje in vorm te houden. Allerlei oefeningen helpen mij om dat te
te bereiken. Kopijperikelen Voorlopig blijf ik de info zoals ik die op de DMP-site ga zetten gewoon insturen, aan de redactie de schone taak om ze tot pasklare kopij te redigeren. Als jij graag je steentje bij wil dragen aan Delft Live kan je hier reageren, waarvoor dank! Billy heeft de Blues, Silly Soulman. Er zijn van die periodes, althans daar heb ik “last” van, dan barst ik van de inspiratie.
De ene na de andere melodie ontwikkelt zich in m’n hoofd en ik ben constant bewapend met m’n mobile minidiscrecorder om maar zoveel mogelijk fragmenten te registreren. Niet te stoppen Goede voornemens, elk jaar weer maar hoe lang hou je het vol? Op 9 januari 2003 vond ik het tijd worden om voor de zoveelste keer te stoppen met roken. Wat de andere voornemens dat jaar waren ben ik vergeten. Vijf jaar later, kan ik zeggen "Ik heb echt nooit meer een sigaret aangeraakt sinds die dag". Voor dit jaar heb ik niks kunnen bedenken. Gewoon doorspelen is geen voornemen maar een must! Een mens van een dag Voorop gesteld, ik heb geen hekel aan ouder worden. Maar als, met een bepaalde regelmaat, goede vrienden je ontvallen moet ik er niet aan
denken om stokoud te worden. De laatste dagen Nog een aantal dagen en ook 2007 verdwijnt in de boeken. Is het geworden zoals we ons dat hadden voorgesteld of kan je alleen maar hopen dat het je wensen benadert? Was het echt zo koud? Van een goede vriend kreeg ik een leuke kaart op m’n verjaardag. De kaart bevatte een gesproken geluidfragment waaruit bleek dat de winter van 1947 de strengste van de 20e eeuw was. Ik kan het niet aan m’n ouders vragen want die waren op dat moment in Indonesië, waar ik in december van dat jaar geboren werd. In februari van dat jaar werd er ook nog een elfstendentocht verreden die gewonnen werd door Jan van der Hoorn. Nu & DaNN Dan nu een stukje DaNN. Neem Ierland bijvoorbeeld. “Het regent er veel en het leven speelt zich voor een groot gedeelte af in de kroeg." "Een meeslepende maat, een glas vol Guinness, gezang over gemis en over banale blijdschap. Het is levendig, ik hou van de muziek van het volk.” Lokomotion Iedereen ging als een speer en zoals eerder gezegd mochten we een tweede lied, naar eigen keus uit de Top 2000, doen maar dat moeten jullie zelf maar ontdekken op 1 januari om 00.15 uur op de televisie. Bandjarmasin Top 2000 Het jaarlijks terugkerend fenomeen de top 2000-verkiezing is weer in volle gang. Ook fans, vrienden en kennissen van mij zullen weer proberen hun steentje bij te dragen om “Ik Wil Jou” ergens tussen 1 en 2000 te krijgen. Ik kan hen nu al verklappen dat ik tijdens de TV presentatie van de lijst, in de nieuwjaarsnacht, in ieder geval met dat lied mijn opwachting zal maken. Welk nummer uit de lijst ik ook zal doen is een verrassing. Drank Toegegeven, ik heb de geneugten van alcohol in het verleden regelmatig aan den lijve ondervonden. Maar als ik een bepaalde grens overschreed betaalde zich dat uit in de vorm van slordige optredens. Aangezien je altijd, als performer voor een publiek, je 100% moet geven, werd alcohol iets voor na de show. Ik probeer me nog steeds daaraan te houden en merk dat het niet alleen voor m’n stem het beste is, maar voor de rest (van mijzelf ;-) ook. Mississippi Blues vs Instrumental Nuggets Voor het varend corso heeft de Delft Blue Cab-tain een aantal blues-cd's uitgeleend omdat het thema Delft Blues was. De aankleding van de Delftse Bluesboat werd geregeld vanuit de Kringloop en daar zijn de cd's ook keurig teruggebracht. Alleen zijn ze per ongeluk in de verkoopbakken terecht gekomen en dat was natuurlijk niet de bedoeling! Toevallig kreeg ik er onlangs eentje retour omdat mijn naam er op stond. Maar de cd klopte niet met het hoesje, beetje jammer. Als je dit leest en je hebt toevallig één of meerdere van de volgende titels in je collectie, mail me even. Dan kan ik er een kopietje van maken, dat had ik eigenlijk al eerder moeten doen maar je weet hoe dat gaat: druk, druk, druk! Verzamel-cd's: African Blues van World Music Network, Blues in Concert op het Ace label, Curtom Soul Trippin' vol. 1, Instrumental Nuggets vol. 1 & 2 en Mississippi Blues van Putumayo, waar ikzelf een aantal nummers achterop geschreven heb. Tenslotte nog de complimenten voor je exquise muzieksmaak, we moesten maar eens snel afspreken ;-). Billy Bluesman Delft doet de Doors Als support-act speelt Rock Morton, een prima band die zich tijdens een eerdere Super Sunday in de picture gespeeld heeft. Die mag je eigenlijk ook niet missen. De deuren gaan om 15.00 uur open, kaarten kosten slechts €7. Hoe gaat ‘ie? Ik zong en speelde, zolang ik maar kon eten,
altijd gelukkig, ook al spaarde ik geen cent. Weer even samen hier, zij aan zij. Toeters en bellen Als je al meer dan 40 jaar muziek maakt ontkom je natuurlijk niet aan af en toe omkijken. Mij gaat het absoluut niet om “vroeger was het beter” maar aan vergelijken ontkom ik niet. Als ik zie wat sommige gitaristen aan effectenapparatuur meeslepen. Ik heb daar zelf ook aan meegedaan maar ben sinds kort terug bij de basis, zeg maar gewoon weer clean. Zonder toeters en bellen…….I love it! Sunday Afternoon Jam Hallo Fans DELFT Live De derde zondag van september was de eerste editie van Crazy Sunday Afternoon in discotheek “Lorre” aan de Phoenixstraat. Derk Groen, Ab Tamboer, Frank Papendrecht en ik hadden ons opgeworpen als, daar gingen wij van uit, publiekstrekkers omdat ons optreden tijdens het jazz & blues weekend bij de “Joffer” zeer goed was overgekomen. Een gelegenheids band derhalve die best vaker kan opdraven dan bij die enkele gelegenheid, vonden wij. Volgens speaker Frank van Olmen, met luid applaus beloond, was dit een optreden van Eredivisieniveau. Die kwalificatie maakte uiteraard de eerste Crazy Sunday voor ons en de organisatoren (een gezamelijke productie van DMP, DJOJ & Lorre) meer dan geslaagd want zo lang je nog dit soort complimenten krijgt weet je dat de wegblijvers veel gemist hebben ook al hoop ik dat ze buiten toch nog een beetje kleur op hebben kunnen doen. Speak Easy Eind jaren ’60 vertoefde ik en vele muzikanten regelmatig in “Speak Easy” in Den Haag.
Het was een van de weinige kroegen waar toen jamsessies werden gehouden.
Al jaren heet die kroeg nu ”De Zwarte ruiter” en heeft nog steeds livemuziek. Scala Een begrip in de jaren ’60 was Bar-Bodega Scala in Den Haag. Vlak bij de Groenmarkt en Het Gouden Hoofd, ook al van die beroemde namen. Als je als band terugkwam van een optreden in het land en je woonde dichtbij Den Haag, dan ging je nog wat eten of drinken in de Scala. Alle beroemde Haagse bands, maar ook Cuby and the Blizards, als ze in de buurt speelden, kwamen daar een afzakkertje halen of een happie. Bolle Bril verloren tijdens Westerpop Even een Bollemiekje voor de verandering. Tijdens Westerpop ben ik mijn zwarte zonnebril (meekleurende glazen op sterkte, in een zwarte hardplastic etui, merk Bollé) verloren. Bij gevonden voorwerpen op het politiebureau gemeld maar nog geen reactie. Ik hoop dat degene die hem gevonden heeft dit leest. Bel naar 06-2857 5633 of klik hier. Alvast bedankt, Koos Bolleboos. De Rest Elke keer als Hans Vermeulen z’n Thaise leven verruilt voor een verblijf in Nederland herleeft de band “De Rest”. Ooit opgericht in 1993 maar na Hans z’n verhuizing naar Thailand op een zeer laag pitje gezet. Deze keer doen we een stuk of tien gigs en de repetities gingen meteen goed. Dinsdagavond hebben we een try-out gedaan en werd ons gevoel bevestigd, we zijn in topvorm. Op 20 oktober staan we Verderop in Delft, waarover later meer. Elektrisch Zoals veel gitaristen ben ook ik begonnen op een akoestische gitaar.
Daarna volgde m’n eerste elektrische gitaar een Egmond, waarbij als
het volume hard stond, je door de elementen kon praten, als door een microfoon. De Grutto Tijdens de eerste tournee van “Doe Maar” in Nederland was ik met de Polle Eduard Band één van de bands in de line-up. Die tour werd niet direct een succes maar na hun tweede tour stond Nederland op z’n kop. Na het laatste concert in de schouwburg in Leiden bleven zij slapen in Delft! Via mijn manager kwamen we de volgende dag op natuurcamping “De Grutto” terecht waar we met z’n allen een afscheids-BBQ organiseerden. Haute Cuture Musicale Ik zou gekleed willen gaan in muziek, langs het strand rennen in flarden Vuurvogel, in Die Moldau flaneren door de Choorstraat, een ijsje eten in een jasje van Grieg. Danse de Macabre door de supermarkt, paraderen in een Strausscreatie, altijd gehuld zijn in een klankenwolk, meer dan muziek heb ik niet nodig. Meer heb ik niet nodig dan muziek, ik dans met Brel op Les Flamandes, heb melij met de verslagen Napoleon bij de kanonnen van Wellington's Sieg. Dragon's Lullaby wiegt mijn draak in slaap, droom van vliegen met Jonathan Seagull, verken de zee vanaf de Calypso, meer dan muziek heb ik niet nodig. Ik hul mijzelf in klanken en tonen, droom de wereld een paradijs. Aldus Marja Hoffmann van Vonno, uit de bundel Muzikaal Verhaal, uitgegeven door Kontast in 2006. African Music Altijd al gek op ritmes geweest. Ik heb met veel goede drummers samengespeeld zoals Pierre van de Linden, Ilja Gort, Shell Schellekens, Bobby Langenberg, Beau Wassenbergh, Ab Tamboer en niet te vergeten Cozy Powell. Met het Afrikafestival op komst biedt dit dus weer de ultieme mogelijkheid om naar bijzondere en opzwepende ritmes te luisteren en er mee weg te zweven richting …. maakt niet uit. Maar het festival is ook zang, dans, kleur en geur, dus snuif het op en geniet ervan! Maaspoort In 1985 deed ik m’n laatste en enige “Back to the Sixties” met After Tea.
De “Maaspoort” in Den Bosch was het strijdtoneel.
De avond er voor waren wij nog, ter promotie van deze avond, bij de NCRV
op de tv geweest met “Not just a flower in your hair” met kinderkoor. Verslaafd aan Jou “De reis was lang en saai, de landing smaakt naar jou, m’n hart bonkt deuken in m’n keel”. Dit is een tekstflard uit “Verslaafd aan Jou”, de titelsong van m’n laatste cd. Koelewijn De eerste singel die we in 1966 met Tee-Set op de plaat zette was ”Early in the morning”, een liedje van Robbie van Leeuwen. Hij zou ook onze tweede singel componeren. In een wat eerdere fase, we waren op zoek naar een goede song voor die singel, was Peter Koelwijn in Delft een lied komen voorspelen “God gave you een second face” maar dat kwam niet door de selectie. Later zou Peter een van de grootste hitproducers van Nederland worden. Harry Hopman Tijdens mijn contractperiode bij platenmaatschappij Polydor kreeg ik veel te maken met Harry Knipschild als labelmanager. Harry presenteerde zelfs in de beginperiode van radio Veronica een eigen bluesprogramma onder de naam Harry Hopman. Afgelopen woensdag had ik een interview met hem omdat hij een boek aan het schrijven is over de Nederlandse popmuziek. Hij was er dus medeverantwoordelijk voor dat “Ik wil jou” een hit is geworden. Thanks again Harry. Ans van Kessel Naast jou Buigzaam en krachtig Oude klanken Luisteren In stilte uit Muzikale Verhalen Doelenplein Heej Polle, terwijl jij lekker op vakantie was beleefden het thuisfront een heerlijke zondag onder de platanen van het Doelenplein. Bluesinn voor het terras, Pernodje bij de hand, temidden van de kraampjes, gezelli! Daar ontdekte ik tijdens de boeken- en platenmarkt dat er van Minute by Minute in 1990 zelfs een singletje verschenen is. Black & Blue op de A-kant en Back 2 Sleep op de andere. Featuring Lisa Boray & Polle Eduard staat er op het hoesje. Opmerkelijk als je bedenkt dat Ray Fenwick, van Spencer Davis en Tee-Set faam, onvermeld blijft. Hij schreef Black & Blue, speelt op alle nummers van Timewatch maar krijgt op de single geen aparte vermelding. Rare jongens bij Sky/Telstar. Nou ik me hier toch niet aan die 72 woorden van de papieren Pollemiek hoef te houden nog even een lans breken voor Kathy's Love, de afsluiter van de CD. Wederom een Fenwick-juweeltje, heeftie vast geschreven met de wetenschap dat Jan Akkerman het gitaarloopje zou komen inspelen. Voeg daarbij de oude Cozy Powell en een jonge Candy Dulfer, het recept voor een instrumentale Long Hot Night (zoals de CD re-issue in 2002 zou gaan heten). De oorspronkelijke opnamen zijn door het engelse label "Angel Air" van een sterk verbeterde remix voorzien. De cover in een nieuwe layout en er zijn een viertal bonus tracks aan de CD toegevoegd. Na dertien jaar heeft dit album nog niets aan kracht ingeboet en nummers zoals "Don't Mess With Fire", "Short Avenue" en "Tijuana Holiday" behoren nog steeds tot het live repertoire van Polle. Voor informatie over het bestellen van deze CD kan je best even contact opnemen met Ruud Peeters. Cheerz, Soulsearcher. Kringloop Ik kwam toevallig “Ik Wil Je Nooit Meer Zien” tegen in de singlebakken voor een halve euro. Uit 1979, wassum eigenlijk bijna vergeten, de tegenhanger van “Ik Wil Jou”. Joep, doeJ. De Inscheper We ademen, ruiken, zien en horen de zee: een oude vissersvrouw zit op een bankje, een kapitein met verrekijker wacht ons op. Eenmaal binnen onder de klanken van Verdi's requiem tekenen we het logboek en krijgen een koptelefoon op. We gaan op een muzikale reis en worden geloodst door een 'innervoice' en een verleidelijke sirene. Zand, touwen, zilte lucht en gelukkig: daar is de loopplank! ‘De inscheper’ is een Delfts muziektheaterproject in co-productie met theaterfestival Mooi Weer Spelen. Een voorstelling die groeit en waarvan dit een eerste verkenning is. Lijm en Cultuur, 08-06 21.00 / 09-06 16.30 / 09-06 20.00, gratis. Spiderman In de beginperiode van After Tea kwam het regelmatig voor dat een aantal bandleden met hun eigen auto naar de optredens reed. Hans van Eijck had in die tijd een Ford Mustang automaat. Ik had net een Alfa Spider 2600 gekocht en na een optreden zijn we midden in de nacht naast elkaar op de snelweg gaan staan om te kijken of ik zijn automaat kon verslaan. Wat denk je … … de Mustang kwam er niet aan te pas. Honkie Tonkie Begin jaren '70, toen hij nog boven mijn moeder woonde in de Colignystraat, kwam ik dagelijks bij Nico Haak over de vloer. Nico z'n naam begon al aardig bekend te raken maar echte hits waren natuurlijk welkom. Tijdens een bezoekje aan m'n moeder beneden, heb ik zittend voor het kippenhok in een kwartiertje een tekst en een melodietje gemaakt. Dat was "Honkie Tonkie Pianissie" en bleek later een dikke hit voor Nico te zijn. Bonteballorigheid Toen Adriaan wortel stond te schieten voor een stoplicht kwam er een randdebiel op een bromscootertje naast hem staan. Zijn geluidsinstallatie op Parkpopsterkte. Wat nou house? Draai het daar dan! "Kan je die tamtam wat temperen?" vroeg Adriaan. "Wat zeg je?" Hèt kon praten! "Of je die pokkeherrie kan dimmen?" "Nee!" Met zijn sleutelbos als boksbeugel ramde Adriaan een gat in de speaker aan zijn kant. "Zie je dat het wel kan. Dit scheelt al de helft!" De Bontebalbundel "Charmante Jongen, Sportief Tiep." is voor 5 eurie te koop bij Adriaan zelf of voor nog minder bij De Slegte. Haagse Scene Eind 1968 verliet ik m’n ouderlijkhuis om een tijdje in Den Haag te gaan wonen.
In After Tea speelde op dat moment één Hagenees, Ferry Lever. Maar al snel werden wij tot de Haagse scene gerekend. niet uit de Delftse Post van 4 mei 2007 of 5 mei 2006 Eén jaar Pollemiek in de Delftse Post, reden voor een feestje zou je denken. Niet voor DMP, wij zijn nog steeds elke week afhankelijk van de advertentieverkopen van die week. Pas als er voldoende paginas verkocht zijn, zijn wij zeker van plaatsing van onze kopij. Hetzelfde geldt voor de herkenbaarheid van onze bijdrage in de krant. Wij streven nog steeds naar een vaste plek onder ons eigen logo, dat je hierboven ziet. Tot die tijd zijn we blij met elke vermelding van onze site, waardoor jij uiteindelijk toch hier belandt. Dat IS ons feestje..... Polle’s Archief (het begin) Wat gaan we hier doen? Polle kan inmiddels putten uit 45 jaar on the road met de Tee-Set, After Tea, later met hits als Is Je Moeder Niet Thuis (Nico Haak), Ik Wil Jou (solo) en in de begeleiding van Rob de Nijs. En nog steeds met Let's Stick Together, Join the Band, My Roots en de Rest. Nog steeds niet uitgerockt dus de verhalen blijven binnen rollen. Reactie van Diana Life on/off the Road Ik loop zonder slippers, het zand wordt steeds heter, brandend zand! Bij terugkeer waren de teefjes – waaronder twee van hem – zwanger. Delftse Podia Elke keer weer – als ik in een andere stad ben geweest Ik weet wel we moeten blij zijn met wat we hebben Ik word er steeds weer kwaad om Snaren Koken Als het wat minder ging en omdat je als bassist Daarna goed afdrogen, desnoods even de föhn erop, Nu had je een goed klinkende basgitaar en je kon toch nog Sterk Hart Eind jaren ’70 hielden we regelmatig sessies Ik kreeg een zware stroomstoot en stortte ter aarde. Waarom Gitaar Dat kwam omdat ik als grote voorbeeld The Everly Brothers had. Ik wilde zowel zingen als gitaarspelen. Waar kwam de naam Tee-Set vandaan? Bladerend in het Engels woordenboek vond ik de Tee-Set. Peter Tetteroo vond het ook te gek Mijn eerste baas Eind 1995 zat ik ineens zonder band. Rob vroeg of ik 'als gast' mee wilde doen in zijn theatershow Ik werkte toen eigenlijk voor het eerst Wester-top-pop Zelf heb ik jaren geleden de eer mogen proeven
om op Westerpop te spelen.
Dat was nog bij het buurthuis en had een lekker intiem karakter. Wij hebben het groeiproces van nabij mogen meemaken en zeg nou zelf: Peter Tetteroo Bokaal Westerpop, het Delftse festival waar wij met z’n allen trots op mogen zijn, staat al weer bijna voor de deur. Voorafgaand aan de Westerpop-zaterdag is er de vrijdagavond waar nog redelijk onbekende bands zich kunnen presenteren en strijden om de Peter Tetteroo Bokaal. Deze avond, genoemd naar één van onze beroemdste Delftenaren, bruist ieder jaar van het ongekend talent. Kom dit zien, kom dit beluisteren en laat je ogen en oren strelen door: De winnaar van deze Peter Tetteroo Bokaal mag volgend jaar het festival op de zaterdag openen. Ik hoop dat het publiek in grote getale aanwezig zal zijn om met eigen oren vast te stellen dat veel talent staat te trappelen om door te breken. Minute by Minute Een van beste producties waar ik een belangrijk aandeel in had was het muziekproject “Minute by minute”.
In 1988 toerden we met Tee-Set door het land om op allerlei “Back to the Sixties” onze kunsten nogmaals te vertonen.
Ray Fenwick, de Engelse gitarist met een Tee-Set verleden, kwam speciaal voor dat toertje een half jaar in Nederland wonen.
Gedurende die periode besloten we samen een CD te maken. Ali tegen Frazier In 1969 brachten we met After Tea de singel “Down” uit. Faithfull Mijn allereerste televisieoptreden was met Tee-set in 1966.
Het programma heette “Fanclub” en werd gepresenteerd door Sonja Barend. Schadevergoeding Tee-Set had in de jaren 60, bij de gigs, tijd ingeruimd voor de “Rock and Roll show”. Ray Fenwick kwam dan het podium op in een glitter jasje en een soort Davy Crocket muts, compleet met staart, en zong een aantal Elvis songs. Nog meer claims Weer geen geld In de jaren ’60 kon het gebeuren dat je als bekende band op zondag twee optredens deed. Zo stond Tee-Set 's middags in Apeldoorn en daarna met een rotgang naar Nootdorp. Bij aankomst bleek het publiek ongeduldig en vijandig. Er was een voorprogramma maar dat kon de stemming niet verbeteren. Toen onze bus met apparatuur maar niet kwam en de sfeer verslechterde doordat de tijd verstreek, werd Hans van Eijck zo bang dat hij door een raam achter het podium naar z’n auto vluchtte en wij er achteraan. Vrijdag de 13e Reactie van de redactie, richting recencent van Cuccurullo's concert, waarbij de pay off in de Delftse Post is weggelaten: "Heb je nog mazzel want mijn naam als schrijver van "Nieuw muziekmekka" is weggevallen en van Polle hebben ze een oude Pollemiek gepubliceerd. Bij de foto onder Stars & Bars is de naam van Starman Dale Watson niet vermeld en de Red Sea Sharks zijn verhuisd naar de voorpagina. Nou vinden we dat niet zo heel erg maar wel dat wij nu "Kerkdiensten (2)" als buren hebben, niet bepaald Rock & Roll!" Werelddealuit de Delftse Post van 20 oktober 2006. Heel bijzonder was mijn samenwerking met Cozy Powell. Deze wereldberoemde drummer speelde een aantal stukken op de CD “Minute by Minute”.
De opnamesessies vond plaats in Studio Zeezicht in Haarlem. Op de eerste studiodag stopte er 's ochtends een vrachtauto van Yamaha voor de deur. Peter Koelewijn was een begrip toen ik met hem werkte.
Regelmatig vroeg hij mij ook voor andere producties.
Op oudejaarsavond1972, had hij iemand nodig in de studio
om een lied te zingen voor het aanstaande carnaval. Afsluitdijk In 1967 hadden wij als After-tea ons eerste optreden in Sneek na het uiteenvallen van Tee-set. We hadden niet gerepeteerd maar het optreden was goed. Candy Haar aandeel bleek een voltreffer te zijn, het leverde ons langdurig kippenvel op en wat er verder van haar terecht is gekomen hoef ik niemand nog uit te leggen. Tielman Brothers In 1965 speelde ik regelmatig met de band van Peter Tetteroo in café Cecile.
Af en toe mochten wij na sluitingstijd met de eigenaar en het personeel mee naar Scheveningen. Mijn Egmond Mijn eerste elektrische gitaar was een Egmond, een Fender Stratocaster model. Ik was er hartstikke trots en zuinig op want ik kreeg hem van mijn moeder. Reactie van Ton van der Sman Vorige week zondag ben ik naar Join the Band van Polle en de rest geweest. In de Flora brachten ze een ode aan the Shadows & Cliff Richard. Polle, het concert was geweldig. Als fervent aanhanger van de jaren zestig heb ik genoten van een fantastisch stuk muziek. Concertgebouw Het concertgebouw in Amsterdam, waarvan het woord concert eerder sloeg op klassiek dan op pop,
had op mij veel indruk gemaakt. Vooral toen ik er Ike and Tina Turner had zien optreden en niet veel
later The Who met de rock opera Tommy.
Rock’n’roll in een klassiekhuis dat was pas rock’n’roll,
dat zou ik ook wel willen. Led Zeppelin In 1970 speelde ik met After Tea in de Rotterdamse Doelen in het voorprogramma
van Led Zeppelin. Deze band zorgde er voor dat wij uiterst gemotiveerd onze set afwerkte en daarvoor een staande ovatie kregen. Net op Tijd Humble Pie, een combinatie van Spooky Tooth en Small Faces waaronder Steve Marriot, bestond kort maar scoorde in die tijd wel een aantal hits. Ook in hun voorprogramma heb ik m’n opwachting gemaakt met de Polle Eduard Band, in de Rotterdamse Doelen. Ik kwam met een sneltreinvaart uit Sittard, waar ik eerst met Peter Koelewijn had opgetreden en stond net op tijd in Rotterdam op het podium. Veel Spelen Ik heb eigenlijk nooit een band gehad waar het er onder elkaar onvriendelijk of onaardig aan toeging. Natuurlijk spreekt de ene band je meer aan dan de andere maar dat zijn fases in je ontwikkeling als muzikant. Snoek van Japie Een oud manager van mij was Japie Pas. Niet echt een beste maar z’n auto wel. Hij had een Citroën DS, ook wel Snoek genoemd. Terug van de gig reed ik meestal.Vaak waren er fans liftend gekomen. Bij vrouwen vonden wij het niet gepast die s’nachts terug te laten liften. De band zat dan met vier man op de voorste stoelen en Japie ingeklemd tussen vier of vijf vrouwen op de achterbank. Je moet goed zijn voor je fans. Frans Als wij eind jaren ’60 met After Tea van een gig naar huis reden, we woonden
allemaal in Den Haag, dan ging dit altijd via “Frans bij het Hollandspoor”. Flashback Begin jaren ’80 speelde ik met mijn band in het voorprogramma van Doe Maar tijdens hun eerste tour. Het was elke avond afgeladen vol, bij sommige concerten was het zo heet dat de damp ervan afsloeg. Voor het laatste concert was ik plotseling m’n stem kwijt. Dat was schrikken maar ik herinnerde een oude tip. Ik dronk een heel flesje Natterman leeg en zong als een nachtegaal maar werd er ook heel erg stoned van. Hotelbaluit de Delftse Post van 9 feb. 2007 “Polle is in staat om zelfs in het Hiltonhotel een balgehakt te bestellen!”.
Deze uitspraak was van Theo Kuppens, manager van Tee-Set. uit de Delftse Post van 16 feb. 2007 Tijdens optredens van Tee-Set eind jaren ’60 werden er meestal up-tempo nummers gespeeld. Snelle nummers dus. Steevast kondigde Peter Tetteroo aan: “Het volgende nummer staat in de biertoonsoort”. Voor Peter was C de biertoonsoort. Broken Gibsonuit de Delftse Post van 23 feb. 2007 Tijdens een After Tea optreden gebeurde er een ramp. Wij gebruikte een zanginstallatie dus geen volledig geluidssysteem. Een Max-zanginstallatie, twee lange smalle boxen aan weerskanten van het podium. In de pauze had ik mijn Gibson-bas schuin tegen mijn gitaarinstallaties gezet dus zonder standaard. Een fan was op de rand van het podium gaan zitten en had per ongeluk zo’n box omgegooid. Deze viel op mijn gitaar en die brak als een lucifer doormidden. Wat een ramp! P.S. Nadat de gitaar bij Saris in Rotterdam onderhanden was genomen en opgelapt, was hij beter bespeelbaar dan voorheen dus everybody uiteindelijk "very happy." Klapband Banduit de Delftse Post van 2 maart 2007 Onderweg naar een festivaloptreden in Wageningen met de Polle Band kregen we vlak bij de plaats van bestemming een klapband. Onze drummer, die reed, was op het moment suprème net aan het passeren. Ik zat naast hem en kon door het stuur vast te pakken, samen met hem, de auto naar de kant krijgen. Op de vluchtstrook kantelde de auto, iedereen ongedeerd. Vers wiel erop, extra gas geven en de sterren van de hemel spelen. Gestripte Knipperuit de Delftse Post van 9 maart 2007 In 1974 gingen Peter Tetteroo en ik naar Turkije. We hadden samen een single opgenomen en zouden toeren in het voorprogramma van Mouth and MacNeal. Omdat Big Mouth vliegangst had ging alles per touringcar. Uitzondering was de nachttrein van Ankara naar Istanboel. Peter en ik hadden taxfree whisky gekocht en die boden wij de conducteurs aan mits ze in hun onderbroek de kaartjes zouden knippen. Eentje werd ladderzat en ging inderdaad in onderbroek door de trein. Doctor Snuggles Een van de voordelen als je hits scoort is dat je verzoeken krijgt om voor anderen te schrijven. Daar kunnen oninteressante tussen zitten maar ook hele leuke. Nadat “Ik Wil Jou” in 1979 een hit was geworden kreeg ik de vraag om Nederlandse vertalingen te maken. Voor o.a. Udo Lindenberg (de eerste Oost-duitse Rock'n'Roller) maar ook voor de op dat moment populaire animatieserie Doctor Snuggles. De vier teksten die ik daar voor schreef heb ik ook zelf op de plaat ingezongen. Perequin Thomas Eén van de singles van After Tea was Perequin Thomas, een country-achtig liedje.
Omdat Hans van Eijck er een vioolsolo in wilde, bestelden we een van de beste
sessieviolisten, Frans van den Berg. Cecile Café “Cecile”op de Voldersgracht was de eerste kroeg in Delft met livemuziek in 1965. Ook tevens een podium waarop ik me als muzikant thuis voelde en kon laten horen. Dat daar ook, letterlijk, voelen bij hoorde merkte ik ook. De elektrische bedrading was linke soep en er hing altijd wel een draad zonder kroonsteen boven het podium. Tijdens een van die optredens raakte m’n gitaar zo’n draad en veranderde in een straalkachel omdat de snaren door de 220 begonnen te gloeien en ik m’n hand brandde. Zwartwerkenuit de Delftse Post van 6 april 2007 In de jaren ’80 toen ik als muzikant alleen optredens deed met een band kwam het fenomeen bandartiest steeds meer in zwang. Ik vond het voor mezelf niks maar diverse bevriende collega’s gingen voor het snelle geld. Ook als er af en toe een zwart optreden geboekt kon worden was dat geen probleem. Deze vorm van verdienste werd o.a. een Oscar Harrissie genoemd naar de zanger Oscar Harris. Ik weet niet of Oscar daar blij mee was? Grijze Snaren Dit keer een stukje poëzie Vergeten hoe ze samen klonken Terwijl de banjo schreeuwt Luc Martens Reacties mogen weer, Zwartwerken In de jaren ’80 toen ik als muzikant alleen optredens deed met een band kwam het fenomeen bandartiest steeds meer in zwang. Ik vond het voor mezelf niks maar diverse bevriende collega’s gingen voor het snelle geld. Ook als er af en toe een zwart optreden geboekt kon worden was dat geen probleem. Deze vorm van verdienste werd een Oscar Harrissie genoemd naar de zanger Oscar Harris. Ik weet niet of Oscar daar blij mee was? Afkicken Toen we in 1994, na drie weken studio in Bangkok, onze cd hadden opgenomen waren we redelijk gesloopt. De mix en overdubs zouden we in Nederland doen. We vlogen terug naar Koh Samui met de opnames op cassette. Een vriend had voor drie dagen een Chinese jonk met bemanning gehuurd en daarmee bevaarden wij de Golf van Thailand, liggend op matrassen terwijl wij genoten van onze eigen muziek, pff wat een leven. |