Soul-o-sophy
door Dann , 27 sept. 2006.

Foto: Herman Baas

De zoektocht naar het verhaal achter de muziek
Even voorstellen: wie zit er achter het smoelenboek van Delft Music Projects? De man die de redactie verzorgt voor de wekelijkse muziekpagina in de Delftse Post èn deze site. Zijn motto: "Het leven is wat er gebeurt terwijl je plannen maakt."

Profiel
Een levensgenieter. Taalpurist. Eentje die het net even beter denkt te weten. En dat ook nog eens zegt. Daar wist DMP wel raad mee en daagde Youp Soulman uit de redactie voor de Delftse Muziek Pagina en de website www.delftmusicprojects.nl te verzorgen. “Als je zegt dat je wel ideeën hebt over de invulling, dan moet je het ook laten zien en daar werk ik hard aan.”

Drijfveer
Iemand die zich de naam Soulman aanmeet, moet haast wel bezeten zijn van Soul. Bij voorkeur de meer obscure sixventies Soul en Funk, maar eigenlijk gaat het om alle muziek, die met bezieling wordt gebracht. Met een grote voorkeur voor niet-commerciële (als in kapot geplugde consumptieradio), waaronder met name blues en wereldmuziek. Maar ook Grunge en Lounge, Nederbeat en New Wave, Ska en Surf, doen het goed in de Youpbox.

Soulman
Eigenlijk is het niet te doen om slechts één plaat en zijn verhaal uit het hele spectrum van tijdloze muziek op te dissen. Hoewel je daarmee the Stones, Bowie, Costello, the Smiths en zelfs the Dizzy Man's Band te kort doet, komt de Soul toch weer bovendrijven. The Stax Years van Sam & Dave, ze zingen het zelf al: Make it better, each and every day. Als je denkt dat het beter kan, doe het dan!

Hoogtepunt
"Als ik terugkijk op het afgelopen jaar dan kies ik voor de voorbeschouwingen en het verslag van Westerpop namens de Delftse Post. Een kijkje achter de organisatie van het festival en contact met artiesten, dat is kicken." Zelf is Youp ook meer een man van achter de schermen dan op de bühne. “Al jaren organiseer ik van alles. Ik ben een echte initiatiefnemer, bruis van de ideeën, die ik op mijn eigen site www.soul-man.nl plaats.”

Podium
De ongedwongen sfeer van het Flora Theater, daar mag best wat vaker geprogrammeerd worden. Dat kent vooralsnog een paar praktische bezwaren, waaronder geluidsoverlast. Waarmee de noodzaak voor één centrum waarin faciliteiten als een podium en oefenruimte nogmaals wordt onderstreept.

Plannen
Er loopt veel talent in Delft. Alquin en Kane kiezen Delft niet voor niets als (oefen)thuisbasis. Er hangt hier iets goeds in de lucht. Youp is optimistisch als het om de ambitieuze plannen van Delft Music Projects gaat! Dat overkoepelende platform om Delft (weer ;-) op de muzikale kaart te zetten, dat komt er wel.

Jaarlijstje
Eigenwijs en van bijna alle markten thuis, een volledig onvolledig overzicht van de mooiste Tips van Youp. Het scherm is geduldig en wie weet bedenk ik me wel. Staat hier volgende week wel een heel andere opsomming, nog een reden om deze site in de gaten te blijven houden, het laatste nieuws over Delftse muziek vind je hier.

01. Elvis Costello & Allen Toussaint: The River In Reverse (de teksten van the King of New Wave doen het prima op de muziek van Mr. New Orleans)
02. Ali Farka Touré: Savane (graven naar de wortels van de Malinese blues levert een ronduit fantastisch meesterwerk op)
03. The Magic Numbers: Those the Brokes (TMN zijn een fokking soulband geworden en nog steeds niet van deze wereld)
04. Sool: It's Sooltime (een humoristische CD met 52 nummers van ongeveer één minuut, daar kunnen we kort over zijn ;-)
05. OK Oyot System: Extra Golden (perfecte fusie van Extra Solar Africa met Weird War en Golden, twee rockbands uit Washington)
06. Llorca: My Playlist (vette funk, soul, broken beats, house en techno, aaneengemixt tot een dik uur feest)
07. The Fratellis: Costello Music (revolutionair en toch rete-retro met een glanzend laagje glitter, rechtstreeks uit een schotse SPOD)
08. Freddy Fender & Flaco Jimenez: Dos Amigos (toepasselijke titel, boordevol authentieke en traditionele Tex-Mex)
09. James Hunter: People Gonna Talk (blue eyed soul, ergens tussen Sam Cooke en Otis, die dood is)
10. Gnarls Barkley: St. Elsewhere (energieke swingende grooves met absurdistische teksten, wereldhit!)
11. Frankie Miller: Long Way Home (een indrukwekkend hoofdstuk toegevoegd aan zijn muzikale geschiedenisboek)
12. Spencer Dickinson: The Man Who Lives For Love (Misschien wel de meest sexy en zompige bluesplaat van dit jaar, met dank aan shouter Jon en vader Jim achter de knoppen. En die man was toch al legendarisch dankzij zijn uitspraak: 'De beste muziek wordt niet opgenomen, de beste opnamen niet uitgebracht en de beste releases niet gedraaid')